We bespreken hier twee soorten osteoporosemedicijnen: medicatie die de afbraak van de botten remt (groep 1) en medicatie die de aanmaak van nieuw bot stimuleert (groep 2).

Er zijn ook andere vormen uit de groep bisfosfonaten (bijvoorbeeld zolendroninezuur). Deze middelen worden via een infuus toegediend. Dat gebeurt in het ziekenhuis of via een verpleegkundige die bij je thuis komt. De werkingsduur van een infuus is 1 jaar.

Het wordt afgeraden om veel langer dan 8-10 jaar aaneengesloten een bisfosfonaat te gebruiken. De kans op bijwerkingen neemt dan namelijk toe. Zorg na 5 jaar eventueel zelf voor een controleafspraak. In sommige gevallen kan je arts afwijken van dit algemene advies. Overleg met je arts is altijd nodig: of je nu na 5 jaar doorgaat of stopt met de medicatie.

• Denosumab (2 x per jaar, onderhuidse injectie). Behandelperiode 3, 5 of 10 jaar, met tussentijdse controles door middel van een DEXA-scan en VFA .Let op: Als je zelfstandig stopt met denosumab, kan dat negatieve gevolgen hebben voor je botten! Een behandeling met denosumab moet altijd worden opgevolgd met een ander middel tegen osteoporose. Het is dus echt belangrijk dat je met je arts overlegt over controles en opvolging.
• Raloxifene (hormonaal middel alleen voor vrouwen).

Deze middelen worden vooral ingezet bij ernstige vormen van osteoporose. Ze hebben een sterk stimulerend effect op de botaanmaak. Ze worden kort ingezet (1 of 2 jaar) en worden daarna altijd opgevolgd door een medicijn uit Groep 1 om de gewonnen botmassa ook vast te houden.
Toediening gebeurt meestal via injecties:

• teriparatide (dagelijkse onderhuidse injecties, 2 jaar). Niet zomaar stoppen. Altijd onmiddellijk opvolgen met een ander medicijn
• romosozumab (maandelijkse injectie, 1 jaar). Niet zomaar stoppen. Altijd onmiddellijk opvolgen met een ander medicijn.

Veel mensen zijn bezorgd over mogelijke bijwerkingen van de osteoporosemedicatie. Maar ernstige bijwerkingen zijn echt uitzonderingen. De meeste mensen hebben geen problemen. Bijwerkingen zijn ook onvoorspelbaar, je komt er alleen achter door het medicijn te proberen. Sommige bijwerkingen gaan snel over nadat je de medicatie een tijdje hebt gebruikt. En als je echt last van vervelende bijwerkingen hebt, kun je in overleg met je arts overstappen op een andere soort medicijnen.

Stop niet zomaar! Overleg eerst met je behandelend arts. Hij/zij kan een ander middel voorschrijven of je doorverwijzen naar een specialist in het ziekenhuis. Er zijn veel verschillende osteoporosemedicijnen beschikbaar. Probeer dus gewoon iets anders. De medicatie heeft een belangrijke rol in het voorkomen van een volgende botbreuk. En een nieuwe botbreuk is vervelend en pijnlijk, maar kan bovendien ook veel ernstiger zijn dan je vorige breuk.

Alendroninezuur en risedroninezuur zijn de meest gebruikte bisfosfonaten. Soms geven deze tabletten problemen in de slokdarm. De oorzaak is dan vaak dat je het middel niet op de juiste manier inneemt.

De tabletten moeten op je nuchtere maag, met een flink glas water worden ingenomen. Dan komen ze vrijwel direct in je maag terecht. Je ontbijt vervolgens pas 30 minuten later, zodat de medicatie goed kan worden opgenomen door je lichaam.

Heb je toch problemen met je slokdarm? Overleg dan met je arts of apotheker of je kunt overstappen op alendroninezuur in drankvorm. Daarmee worden dit soort bijwerkingen dikwijls voorkomen. Helpt de alendroninezuur in drankvorm niet, dan kun je misschien overstappen op een ander medicijn. Het gaat dan om medicijnen die via een injectie (denosumab) of een infuus (zolendroninezuur) worden toegediend.

Een uiterst zeldzame bijwerking van zowel bisfosfonaat als denosumab is een hinderlijke en pijnlijke ontsteking van het kaakbot. De oorzaak is meestal een slechte conditie van het gebit voordat je start met de medicatie. Daarom is het belangrijk om voordat je met de medicijnen begint, je gebit te laten controleren bij de tandarts.

Het is belangrijk dat je alle drie de onderdelen van de osteoporosebehandeling volhoudt: goed bewegen, goede voeding en medicijnen. Dat is voor veel mensen lastig. Zeker als er geen directe klachten zijn. Maar je doet dit allemaal om die volgende breuk te voorkomen! Dan gaat niet om een eenvoudige breuk in je arm of been, maar vooral om het voorkomen van ernstige breuken. Bijvoorbeeld een heupbreuk of (meerdere) wervelbreuken. Deze kunnen ertoe leiden dat je erg beperkt wordt in je activiteiten en dat je je zelfstandigheid verliest.