“Alles wat ik nu voor mijn botten doe, heeft invloed op hoe ik later leef”

Marjolein Aarten was pas 25 toen ze hoorde dat ze osteopenie had. In onze campagne ‘Je botten bepalen je leven’ vertelt ze haar verhaal. “Ik sprong van mijn fiets en brak mijn been.”

“Het is nu vier jaar geleden dat ik de diagnose osteopenie kreeg,” vertelt Marjolein Aarten. Ze sprong van haar fiets, “niets bijzonders”, en brak zomaar haar been op twee plekken. Toen ze ging googelen, vond ze informatie over de relatie tussen botbreuken en osteoporose. “Ik vertrouwde het niet, als kind heb ik namelijk al meerdere botbreuken gehad. Toen ik aan de chirurg om verder onderzoek vroeg, lachte hij een beetje en zei: ‘Je bent 25, je hebt gezonde botten.’ Maar ik heb toch aangedrongen, en kreeg uiteindelijk een DEXA-scan.”

Revalidatie

Toen ze twee jaar later weer haar been brak en de osteopenie verergerd bleek, was dat voor haar een keerpunt. “Dit moet ik echt serieus nemen. Want als ik elke twee jaar een botbreuk oploop, gaat mijn botsterkte nog meer achteruit. Met de twee beenbreuken ben ik beide keren in totaal wel anderhalf jaar bezig geweest met revalidatie. In het eerste halfjaar kon ik zelfs niet lopen, zodat ik ook te weinig kon doen om mijn algemene botconditie te verbeteren.”

Calcium uit voeding

Uit onderzoek bij het LUMC bleek dat de botsterkte van Marjoleins botten heel laag is. Daarom kreeg ze medicijnen, één keer per jaar een infuus met bisfosfonaten. Haar leven heeft ze inmiddels aangepast. “Ik ben heel erg bezig met voeding. Natuurlijk neem ik vitamine D en ik zorg ervoor dat ik voldoende calcium uit mijn voeding haal. Ik eet bijvoorbeeld een keer per week sardientjes, omdat dat veel calcium in zit. Verder neem ik Vitamine K- en magnesium-supplementen, die stoffen zijn goed voor de calcium-opname.” Als ze met vriendinnen uitgaat, drinkt ze bewust geen of heel weinig alcohol, omdat dat slecht is voor de botten.

Nog niet rennen

Toen ze nog revalideerde van haar botbreuk, deed ze veel krachttraining. “Ik kan nu alles weer, alleen kan ik niet rennen. Mijn ene been is minder sterk dan het andere. Daarom wil ik binnenkort weer verder gaan met krachttraining. Ik kan weer wandelen, en ook fietsen lukt weer, maar daarbij ben ik wel veel voorzichtiger dan vroeger.”

Bang om te vallen

Hoe reageren haar vrienden eigenlijk? “Ze vinden het heftig voor me. Ik schaam me soms, bijvoorbeeld als mijn vriendinnen op skivakantie gaan en ik niet meega, omdat ik bang ben om te vallen. Dan voel ik me een beetje een oma. Of als ik bij een vriend achterop de scooter zit, en steeds zeg dat hij voorzichtig moet rijden omdat ik ook dan bang ben dat ik val. Dat is lastig.”

Over de toekomst wil ze liever niet al te veel nadenken. “Maar als ik vrouwen met twee kinderen zie fietsen, een voorop en een achterop, dan denk ik wel: zal ik dat ooit kunnen?” Ik wil mijn botten zo sterk mogelijk houden. Alles wat ik daar nu voor doe en laat, heeft invloed op hoe ik later leef.”

Lees meer over onze campagne Je botten bepalen je leven